To co określiłem pałacem w Piotrowicach, to właściwie pozostałość po tym co jeszcze w latach 80'tych XX wieku było pałacem.
Zacznijmy jednak od tego co znalazłem na temat jego historii.
Obiekt, którego pozostałość oglądamy, został wybudowany w latach 30'tych XVIII w. jako założenie barokowe z folwarkiem. Ściślej mówiąc nie zostało wybudowane, a rozbudowano i zmodernizowano stojący tu wcześniej renesansowy dwór obronnym, o którym wspomniano w 1603 r. ale możliwym jest, że jego początki sięgają nieco wcześniejszego okresu.
Pierwotny dwór otoczony był fosą i kamiennym murem, a po barokowej modernizacji dobudowano folwark ze stawem hodowlany. W latach 60'tych XIX w. przy kompleksie utworzono park.
Po wojnie pałac został przejęty przez PGR i funkcjonował od 1949 r. aż do 1992 r. kiedy to jak wszystkie gospodarstwa został zlikwidowany.
PGR'y może nie były najlepszymi gospodarzami dla tego typu obiektów, ale ktoś jednak się nimi opiekował, a w chwili obecnej na obiekcie nie ma nawet dachu, więc dni jego już są praktycznie policzone.
Widok od strony północnej.
Widok od założenia parkowego, którego stan nie wiele odbiega do stanu pałacu.
Wejście główne znajdowało się od strony folwarku.
Wykonany z piaskowca portal wejścia głównego.
Widok na pałac w porze letniej od strony parku.
Jak widać najlepiej wybrać się tu jesienią, lub wczesną wiosną.
Na koniec park i fragment kamiennego murka okalającego pałac.
Czeka już tylko całkowita zagłada, niestety....
OdpowiedzUsuńNiestety chyba masz rację.
UsuńOwa "opieka" PGR polegała na tym, że kto chciał to zabierał z pałacu, co tylko chciał i "upiększał" własne domostwa. Na początku lat 90-tych, nie było już części dachu, a z duszą na ramieniu można było jeszcze wejść na piętro...Dalsze popadanie w ruinę było tylko kwestią czasu. Gdy nie było już niczego, co można wynieść, to zamurowali drzwi i okna...To oburzające, że pałac, który po wojnie był w stanie nienaruszonym, w którym nasi dziadkowie bawili się jeszcze na balach i nie został później strawiony żadnym pożarem - został doprowadzony przez mieszkańców do takiego stanu !!!! Zamiast być ozdobą miejscowości, straszy ruinami. Zresztą podobny los spotkał Kościół Ewangelicki, który stał tuż obok. Został doszczętnie rozgrabiony i rozebrany, mimo że Kościół Katolicki był w ruinie, więc mieszkańcy musieli chodzić do kościoła do Jawora. Nie można było go poświęcić na kościół katolicki? Po prostu ludzka głupota nie zna granic....
OdpowiedzUsuńNiestety takich miejsc na DŚ jest sporo i trudno wytłumaczyć, to co się z nimi stało.
UsuńPozdrawiam.