Menu

piątek, 26 lutego 2016

STARE BOGACZOWICE - Klasztor pocysterski. (GPS - 50.8477 / 16.1909)

 Stare Bogaczowice, to może nie jest znana miejscowość, ale jej historia jest naprawdę bogata, a obiekt który chcę Wam pokazać jest jej częścią.

 Zacznę może od krótkiej historii Starych Bogaczowic.

 Sięga ona XIII w. kiedy to Henryk Brodaty darował te ziemie Cystersom z klasztoru Henrykowskiego. Pierwsze pisane wzmianki pochodzą z 1227 r. Następnie w 1292 r. dobra przejął nowo powstały klasztor należący również do cystersów, ale w Krzeszowie.
 Już w XIV w. była tu cysterska grangia (gospodarstwo), dzięki której wieś zaczęła się znacznie szybciej rozwijać i trzeba tu dodać, że za panowania cystersów przeżywała swój prawdziwy rozkwit.  Wystarczy napisać, że były tu dwie kuźnie, browar, słodownie, gospody, szwalnie i inne zakłady rzemieślnicze. Nawet rybak miał pozwolenie na prowadzenie swojej działalności. Należy jeszcze dodać, że wieś miała pozwolenie na wydobycie kruszców, srebra i saletry. 

 Wracając do klasztoru, to muszę przyznać, że jego początki nie są dla mnie do końca jasne, ponieważ większość źródeł podaje koniec XVII w. jako moment rozpoczęcia budowy obiektu, ale znalazłem na stronie  http://www.starebogaczowice.ug.gov.pl/ opis z którego wynika, że obiekt został wybudowany dopiero na początku wieku XVIII, a konkretnie jako datę rozpoczęcia budowy podają rok 1703 .

 Cystersi zarządzali swoimi starobogaczowickimi dobrami aż do sekularyzacji w 1810 r.

 W 1810 r. po sekularyzacji, obiekty przechodzą we władanie króla, a w zabudowaniach ulokowano Zarząd Dóbr Królewskich. W skrzydle wschodnim mieściła się szkoła katolicka i plebania.

 Po II W.Ś. na krótki okres osiedliły się w obiektach klasztornych siostry Urszulanki. Następnie zostały one wysiedlone, a zabudowania przejęły Państwowe Gospodarstwa Rolne.

 Obecnie w budynkach klasztornych znajdują się mieszkania prywatne. Klasztor ma kształt podkowy otwartej od strony południowej.

 Obiekt mimo, że barokowy jest dość skromny, ale pamiętajmy, że został wybudowany na potrzeby mnichów.

 Widok od strony północnej.

 Brama wjazdowa na teren klasztoru.


 Skrzydło wschodnie klasztoru.

 W niszy figurka Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus.

 Skrzydło północne z drewnianym gankiem.



 Widok na skrzydła wschodnie i północne.

 Skrzydła Północne i zachodnie.

 Kilka zdjęć z wnętrza. Oczywiście korytarze, bo jak wcześniej wspomniałem w izbach są mieszkania prywatne.



 Jeszcze jeden widok od strony północnej.

wtorek, 23 lutego 2016

GÓRA - Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej - Wnętrze. (GPS - 51.6685 / 16.5415)

 Tak jak obiecywałem wchodzimy do wnętrza kościoła pw. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Górze.

 Już na pierwszy rzut oka widać gotyckie początki kościoła. Oczywiście bardziej w oczy rzuca się jego barokowe wyposażenie, czyli piękne ołtarze i bogato zdobiona ambona. Jeśli jednak podniesiecie głowę do góry zauważycie gotyckie sklepienie krzyżowo żebrowe.

 Postaram się więc trochę napisać na temat tego wystroju.

 Ołtarz główny wykonany został z drewna w 1783 r. i przedstawia gloryfikację św. Katarzyny. Jego twórcami są Jan Henryk Kynast autor płótna, natomiast elementy rzeźbiarskie wykonał również wrocławski artysta Leopold Jaeschke.  

 Widok nawy głównej.


 Widok na ołtarz od strony nawy południowej.


 Jak napisałem wcześnie, gloryfikacja Św. Katarzyny Aleksandryjskiej ręki J.H. Kynast'a.

 Ambona podobnie jak ołtarz główny została wykonana w 1783 r.


 Jak widać jest również bardzo bogato zdobiona. Zarówno kosz jak i baldachim.

 Kilka ołtarzy bocznych, które w większości pochodzą z 1783 r.




 Widok na emporę organową.

 Organy prawdopodobnie pochodzą z dużo późniejszego okresu, ponieważ pamiętamy o zawaleniu się prospektu organowego w 1963 r. więc wcześniejsze pewno zostały zniszczone. Niestety nie udało mi się niczego znaleźć na temat tego instrumentu.

piątek, 19 lutego 2016

GÓRA - Kościół pw. Św. Katarzyny Aleksandryjskiej - Z zewnątrz. (GPS - 51.6685 / 16.5416)

 Znów zaglądamy do miasta Góra, które już odwiedzaliśmy przy okazji oglądania fortyfikacji miejskich.

 W podobnym okresie co fortyfikacje powstała tu pierwsza świątynia, której początki sięgają końca XIII w.
 Oczywiście pierwsza świątynia pod wezwaniem Katarzyny Aleksandryjskiej była budowlą drewnianą, a koniec jej istnienia miał miejsce w pierwszej połowie XV w. 
 W 1457 r. doszło do wielkiego pożaru, który strawił sporą część miasta i właśnie wówczas zakończyła się historia drewnianego kościółka pod tym wezwaniem.

 Obecnie oglądany kształt świątynia otrzymała w latach 1457-1522. Budowa dlatego tak się przedłużyła ponieważ zanim ją dokończono, miasto nawiedził kolejny pożar w 1478 r.  Szczęściem świątynia była już budowlą murowaną i nie uległa całkowitemu zniszczeniu, a na tym co pozostało można było dokończyć budowę.

   Kolejne działania wojenne, które przetoczyły się przez miasto doprowadziły w 1759 r. do znacznej dewastacji obiektu. Na szczęście udało się uratować część wyposażenia, a restauracja kościoła trwała do 1763 r, przy czym całkowity remont, wraz z wyposażaniem zakończył się dopiero w 1781 r.

 Na szczęście działania wojenne II W.Ś. niszcząc większą część miasta nie spowodowały większych strat kościoła, ale los nie do końca był łaskawy ponieważ w 1963 r. doszło do katastrofy budowlanej, w czasie której zawaliła się część północnej wieży, oraz uszkodzeniu uległ chór i prospekt organowy.
 Remont trwał do 1967 r. i na szczęście był to mam nadzieję ostatni kataklizm, który nawiedził tą piękną świątynię.

 Ostatnie prace remontowe jakie miału tu miejsce odbyły się w 1980 r. i miały raczej kosmetyczny charakter.

 Narazie pokażę Wam świątynię od zewnętrznej strony, ponieważ obiekt jest naprawdę duży i bardzo ciekawy, a następnym razem wejdziemy do jej wnętrza. 

 Widok od strony zachodniej, gdzie znajduje się wejście główne do kościoła.

 Po prawej stronie od wejścia usytuowana jest barokowa figura Jana Nepomucena.

 Kościół stoi na wzniesieniu, więc jego bryła robi naprawdę spore wrażenie. Tu widok od południa.


 Prezbiterium znajduje się po stronie wschodniej.


 A to już strona północna.



 Strona południowa z wieżą.

 W fasadę kościoła wmurowanych jest kilka tablic epitafijnych i nagrobnych z XVI i XVII w., które są opisane, co muszę przyznać bardzo mi się spodobało.




wtorek, 16 lutego 2016

LEGNICA - Folwark z pałacem Schultzegut. (GPS - 51.1802 / 16.1506)

 Pomimo tego, że dwór znajduje się w granicach miasta Legnicy nie znalazłem zbyt dużo informacji na jego temat, co trochę mnie zaskoczyło, bo obiekt piękny, zadbany i użytkowany, czego niestety nie można napisać o pozostałych zabudowaniach folwarku.
 Muszę się przyznać, że część informacji jakie Wam podam są moimi domysłami, ale wynikającymi z faktów, więc nie są wymysłami.

 Folwark Ludwikowo, a pierwotna jego nazwa, to Schultzegut, został założony w drugiej połowie XVIII w. świadczyć o tym może najstarszy obiekt znajdujący się w granicach folwarku, a jest nim wybudowana w 1792 r. oficyna mieszkalna. 
 Sam pałac wybudowano w 1889 r. prawdopodobnie dla rodziny Schultze i był największy w okolicy. To właściwie tyle co udało mi się znaleźć na temat jego historii.
 Można jeszcze dodać, że po drugiej wojnie światowej swoją siedzibę miało tu gospodarstwo rolne, po którym pozostałość można zobaczyć do tej pory.

 Obecnie w pałacu znajduje się oddział Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, a folwark tylko w niewielkiej części jest użytkowany przez hurtownie, a pozostała część niszczeje.

 Widok od strony południowej.


 Od strony północnej znajduje się wejście główne.



 Jeszcze raz widok od strony parku.

 Jedyne dobrze zachowane zabudowanie. Znajduje się tu hurtownia. 

 Pozostałe zabudowania, to już inna bajka.




 Tu po PRG'owskie hasło.
"Postęp Gospodarność Rentowność, czyli PGR :).


okna

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...