Menu

wtorek, 29 września 2015

JERZMANOWA - Pałac rodziny von Loss. (GPS - 51.5945 / 16.0449)

 Ta pierwotnie renesansowa budowla powstała na przełomie XVI i XVII w. kiedy terenami tymi zarządzała rodzina von Loss.
 Oczywiście pałac wyglądał trochę inaczej, ponieważ od tego czasu przeszedł kilka przebudów i modernizacji, a ostateczny, neoklasycystyczny wygląd nadała mu ta ostatnia, do której doszło w XIX w.

 Nie mniej zacznijmy od początku, ponieważ prawdopodobnie już na początku XV w. istniał w tym miejscu dwór rycerski. 
 W tamtych czasach było raczej regułą, że właściciele gruntów zmieniali się dość często, również i pałac zmieniał swój wygląd.
 Jak napisałem na początku była to rezydencja renesansowa, następnie w latach 1730-1746 obiekt nabrał charakteru budowli barokowej, by na konie, w XIX przybrać obecny, neoklasycystyczny kształt..
 Zasadniczy kształt został nadany temu pałacowi w latach 1730-1745, ale barokowe zdobienia na rzecz neoklasycyzmu utracił w wieku XIX.

 Do pałacu, od strony południowej przylega piękny park założony w XVIII w. 

 Obecnie pałac jest własnością prywatną i zwiedzający nie są tam raczej mile widziani o czym sam się przekonałem.

Widok od strony północnej.


 Strona zachodnia.


 Tak pałac wygląda od południa.

piątek, 25 września 2015

SZEDZIEC - Pałac rodziny von Gossler i von Mauve. (GPS - 51.6508 / 16.6133)

 Szedziec, to niewielka wieś położona nieopodal Góry, a pałac który obejrzycie został wybudowany na początku XVIII w. 
 W jednym ze źródeł znalazłem rok 1700, ale nie wiem na ile jest ono pewne. Pewnym jest natomiast, że całe założenie, czyli pałac wraz z parkiem były wybudowane jako założenie barokowe.

 Obecny kształt, to efekt przebudowy, do której doszło na przełomie XIX i XX w. i nabrało wówczas charakteru rezydencji klasycystycznej. 

 Niestety niewiele informacji jest w internecie na temat tego ciekawego obiektu. Można się jeszcze doszukać informacji dotyczącej jego właścicieli, którzy prawdopodobnie byli inicjatorami przebudowy, a chodzi o rodziny von Gosser i von Mauve, a ich kartusze herbowe widnieją na fasadzie po stronie zachodniej.

 Większość zdjęć jest zrobiona od strony zachodniej zza ogrodzenia, ponieważ teren jest prywatny. Co prawda czytałem gdzieś, że właściciele pozwalają robić zdjęcia (oczywiście za zgodą), ale mi nie udało się nikogo o nią zapytać

Widok od strony północnej. Ta część jest zamieszkana i w dość dobrym stanie technicznym, chociaż estetycznie jest nie najlepiej.

 To już część zachodnia. Tu lepiej z estetyką, ale technicznie budynek wygląda nie najlepiej.


Wspomniane wcześniej kartusze herbowe.



 Część południowa pałacu.

wtorek, 22 września 2015

GÓRA - Fortyfikacje. (GPS - 51.6680 / 16.5364)

 Do tego ciekawego miasta jeszcze nie zaglądaliśmy, ale i na nie przyszedł czas.

 Góra jest to miasto powiatowe, zamieszkiwane przez ok. 12 tys. mieszkańców, a znajduje się w północnej części województwa.
 Początki miejskości sięgają tu 1288 r. kiedy to książę Henryk III głogowski lokował je na prawie niemieckim. Niemniej jednak już w XII w. istniał w tym miejscu gród wspomniany w bulli papieskiej.
 Miasto rozwijało się dość prężnie, bo już na przełomie XIII i XIV w. w mieście była mennica i posiadało ono prawo targowe i prawo do handlu solą, które to przywileje były bardzo ważne dla istnienia i rozwoju miasta, a pod koniec XIV w. funkcjonowały tu 4 cechy rzemieślników.
 Dodam jeszcze tylko, że Góra była trzy razy trawiona przez pożary i to dość skutecznie hamowało jej rozwój.

 Wróćmy jednak do fortyfikacji, które chcę Wam dziś pokazać.

 Pierwsze fortyfikacje były oczywiście drewniane i pochodziły pewno z początków miejskości Góry i była to palisada otoczona fosą.

 Ceglano-kamienne umocnienia powstały w XV w. i prawdopodobnie ich budowa była związana z walkami książąt głogowsko-żagańskich z hrabiną Małgorzatą, wdową po Władysławie cieszyńskim.

 Mury wzmocnione były 12 bastejami i czterema wieżami usytuowanymi przy bramach wjazdowych. Niestety tylko jedna z nich dotrwała do czasów współczesnych, wieża bramy głogowskiej zwana także wieżą Kawek, z powodu bytowania w niej tych ptaków.

 Większość murów została rozebrana w 1770 r. wały zrównane z ziemią, a pozostałą część umocnień rozebrano w XIX w.

 Wspomniana przeze mnie wieża bramy głogowskiej ... wieża Kawek.
 Widok od strony wschodniej, gdzie znajduje się Rynek.

 Widok od strony zachodniej.

 Jak widać podstawę stanowiła podmurówka kamienna.


Jeszcze rzut oka na pozostałości po murach obronnych, które w średniowieczu miało ok 7 m wysokości i 1,2 grubości.


 W głębi kościół pw. Katarzyny Aleksandryjskiej, który oczywiście sobie obejrzymy, ale trochę później.



 Po lewej pozostałość po zamku, a w głębi opisywana wyżej wieża.

 W granicach miasta znajdowała się studnia, którą założono w prawdopodobnie w XIV w. a ocembrowana jest bez zaprawy z kamienia polnego.


piątek, 18 września 2015

CESARZOWICE - Kościół pw. Św. Marcina. (GPS - 51.1052 / 16.5668)

 Cesarzowice, to wieś położona w powiecie średzki na południe od stolicy powiatu.

 Kościół, który Wam pokarzę, to gotycka budowla, której początki sięgają XIV w. o czym świadczy kształt jego wieży. 
 Oczywiście cała budowla pochodzi z tego okresu, ale w wieku XVI świątynia była przebudowana na styl renesansowy, stąd wygląd prezbiterium ,który bardziej nawiązuje do tego stylu niźli gotyku.

 Oczywiście, to jeszcze nie koniec modernizacji, ponieważ, do kolejnej dochodzi pod koniec wieku XVIII, ale wówczas głownie dotyczyła ona wnętrza obiektu.

Jak widać na poniższym zdjęciu, całość otoczona jest kamiennym murem dobudowany w XVII w.

Widok do południa. 


 ]
Widok od strony prezbiterium znajdującego się po stronie wschodniej.

Widok od północy.

wtorek, 15 września 2015

ŚWIDNICA - Kościół Pokoju - wnętrze. (GPS - 50.8464 / 16.4916)

 Jak obiecałem, wchodzimy do wnętrza Kościoła Pokoju, a właściwie kościoła pw. Trójcy Świętej jak prawidłowo się nazywa.

 Wnętrz, podobnie jak w Jaworze jest przepięknie zdobione i myśl o tym, że jest to obiekt tymczasowy wzmaga jeszcze odczucia estetyczne.

 Świątynia podzielona jest na cztery hale:
halę ołtarzową.
halę zmarłych
halę ślubów
halę polową.

 Samo wejście do kościoła jest niekonwencjonalne, ponieważ do nawy głównej wchodzimy zza ołtarza głównego, a jako pierwsze w oczy rzucają się piękne organy wykonane przez firmę Klose z Brzegu w latach 1666-1669. 
 Jest to hala zmarłych.

 Empora organowa wraz z pięknymi polichromiami na stropie nawy głównej.

  Zbliżenie na barokowe organy.

  Obracamy się w kierunku południowym, gdzie oprócz pięknie zdobionych empor i lóż lokatorskich (można powiedzieć prywatnych), znajduje się loża rodziny von Hochberg, która to była głównym sponsorem budowy, darując 2/3 potrzebnego drewna. 



 Hala ślubów.

 Pięknie zdobiona loża, przyozdobiona w kartusze herbowe tej znanej na Śląsku rodziny.

 Zdobienia loży Hochbergów.

 Polichromie znajdujące się w dolnej części empor południowych.

 Zaglądamy teraz w kierunku północnym, czyli na halę polową.

  Już na pierwszy rzut oka widać, że i tu nie jest skromnie, a na pierwszy plan wysuwa się przepięknie zdobiona ambona wykonana przez Gottfrieda Hoffmana artystę rzeźbiarza. Ambonę ufundował Konrad Riediger i zastąpiła ona wcześniejszą, mniej okazałą kazalnicę.



 Powoli przesuwamy się w kierunku ołtarza głównego, zza którego weszliśmy do świątyni.

 Ołtarz główny w części rzeźbiarskiej został wykonany w 1752 r. przez tego samego artystę co ambona, a część malarską uzupełnił rok później miejscowy artysta Caspar Kolewe.
 Hala ołtarzowa.

 Po prawej stronie od ołtarza znajduje się wejście do świątyni.

 Nad ołtarzem znajdują się mniejsze, rezerwowe organy.

 Malowidła stropowe wykonało dwóch miejscowych artystów, a byli to Chrystian Sussenbach i Chrystian Kolitschki.



 Na koniec kaplica chrzcielna, przez którą weszliśmy do kościoła.

okna

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...