PROCHOWICE - Panorama.

 W Prochowicach odwiedziliśmy już średniowieczny zamek, ale nie jest to jedyny ciekawy obiekt w mieście, więc jeszcze tu powrócimy.

 Przy okazji jednej z odwiedzin prochowickiej warowni miałem okazję pofotografować miasto z jej wieży. Widok jest naprawdę piękny no i dopisała mi pogoda.

 Mam nadzieję, że i Wam widoki przypadną do gustu. Niestety wieża nie jest ogólnie dostępna, a mi umożliwiono wejście na nią okazyjnie za co bardzo dziękuję.

Widok w kierunku Legnicy, czyli na południowy zachód.  

W głębi widać kościół pw. Jana Chrzciciela.

 Tu ta neogotycka świątynia trochę bliżej. Oczywiście niedługo pokażę ją dokładniej.

 Widok na drugi z kościołów. Gotycka świątynia pw św. Andrzeja.

 Kościół ten jest też nazywany, kościołem zamkowym.

 Widok w kierunku Rynku.

 To pozostałość po zakładach wyrobów skórzanych "Proskór" w Prochowicach.
Chociaż teraz, to już chyba nawet i tyle nie pozostało.

 To już widok na pod prochowicką wieś Lisowice.

 To już widok w kierunku drogi na Wrocław, czyli wschodnim.

 DK 94 trochę bliżej.

BIERNATKI - Kościół Matki Boskiej Ostrobramskiej. (GPS - 51.1390 / 16.3543)

 Niestety niewiele znalazłem na temat historii tego kościoła. Możliwe, że powodem tego jest jego wiek, ponieważ wybudowano go w 1887 r.  dla społeczności ewangelickiej.

 Jak widać świątynia jest budowlą neogotycką i do dzisiejszego dnia pełni swoją pierwotną funkcję sakralną.

 Niestety nie miałem szczęści co do pogody, więc przy najbliższej sposobności spróbuję je zaktualizować.

 Widok od strony zachodniej spoza muru ogradzającego teren kościelny.

 Strona północna.

 Kościół jest pięknie położony wśród zieleni, co niestety stanowi problem przy fotografowaniu.

 Data budowy świątyni w sąsiedztwie kura.

BRZEZINA - Kościół pw. Matki Bożej Różańcowej. (GPS - 51.2023 / 16.8335)

 Brzezina jest już znana tym, którzy częściej zaglądają na mojego bloga, a to za sprawą pięknego pałacu rodziny von Heerman.

 O pałacu już pisałem, więc nie będę się powtarzał, ale we wsi jest jeszcze ciekawy kościół, który teraz chcę Wam przedstawić.

 Na pierwszy rzut oka wygląda jakby składał się z kilku różnych obiektów i po troszę tak jest, gdyż był budowany etapami, a właściwie dobudowywano do niego następne fragmenty, do było spowodowane potrzebami lokalnego środowiska katolickiego.

 Po raz pierwszy kościół we wsi wzmiankowano w 1335 r. była to niewielka murowana świątynia, o której niestety niewiele więcej wiadomo. Możliwe, że pozostałości po niej możemy oglądać w obecnej budowli.

 W XV w. wybudowano prezbiterium stojące po dziś dzień ( to ten wyższy fragment po prawej na pierwszym zdjęciu).

 Nawa kościoła wykonana w konstrukcji szachulcowej, to już dzieło XVII w. budowniczych, a niewielka wieża (może raczej dzwonnica) została dobudowana w 1707 r.

 Świątynia została odrestaurowana w XIX w. a w latach 1971-75 poddano gruntownej renowacji.

 Widok od strony południowej.

 XV wieczne prezbiterium.

 To już widok od strony dzwonnicy.

WĄDROŻE WIELKIE - Pałac z folwarkiem w powiecie jaworskim. (GPS - 51.1164 / 16.3324)

 Wądroże Wielkie, to wieś w powiecie jaworskim, którą odwiedziliśmy już przy okazji zwiedzania tutejszego kościoła pw. Matki Bożej Różańcowej.

 Dziś chcę pokazać Wam stojący w tej wsi pałac, którego początki sięgają początków XVII w.  

 Po pierwotnym kształcie pozostało tylko wspomnienie i mansardowy dach (dwuspadowy), ponieważ został ona gruntownie przebudowany i powiększony w 1800 r.

 W latach 60'tych XX w. zabytek przeszedł modernizację, a podczas mojego pobytu trwał remont, który możecie zobaczyć na poniższych zdjęciach.

Pałac jest częścią istniejącego do dziś dużego folwarku, a otacza go resztka założonego w XIX w parku.

 Widok pałacu od strony południowej.

 Znajdujące się w bezpośrednim sąsiedztwie pałacu zabudowania po folwarczne.

SYCÓW - Kościół pw. Piotra i Pawła. (GPS - 51.3089 / 17.71968)

 Syców, to miejscowość, którą odwiedziliśmy już przy okazji oglądania kościoła pw. Apostołów Jana i Piotra .

 Dziś pokażę Wam kościół pw. Piotra i Pawła, który jest chyba najstarszą zachowaną do czasów współczesnych budowlą w mieście.

 Pierwsze wzmianki na temat świątyni pod tym wezwaniem pochodzą z 1287 r. Został wówczas wspomniany w dokumencie pisanym przy okazji wymienienia jej rektora Tomasz.

 Obecny kościół został wybudowany w 1350 r. Nie była to taka forma w jakiej możemy go oglądać obecnie, ponieważ na przestrzeni wieków kilkakrotnie był modernizowany i rozbudowywany co było spowodowane pożarem, a także zwiększającymi się potrzebami lokalnej społeczności. Nie można też powiedzieć, że jego bryła uległa jakimś diametralnym zmianom. Po prostu była modyfikowana.

 Po raz pierwszy świątynia przeszła poważniejszą modernizację i rozbudowę pod koniec XV w.

 W 1813 r. budynek kościoła zostaje dość mocno zniszczony przez pożar, a jego odbudowa następuje prawie natychmiast.

  Niestety z braku funduszy odbudowano tylko część świątyni, a do całkowitego odtworzenia budowli doszło dopiero po 92 latach. 

 W 1905 r. kościół zostaje całkowicie odbudowany i powiększony według projektu oleśnickiego architekta Adolfa Kohlera.

 Zawieruchę wojenną kościół przetrwał w praktycznie nienaruszonym stanie i służy wiernym do czasów obecnych.

 Widok od strony południowej.

 Jedna z tablic epitafijnych umieszczonych na elewacji kościoła.

 Widok od zachodu.

 Widok od strony prezbiterium, czyli od wschodu.

 Jeszcze jedna tablica umieszczona od tej strony.

  Pomnik Jana Nepomucena poświęcono 16.05.1733 r.

LUBIEŃ - Pałac rodziny von Schweinitz. (GPS - 51.1245 / 16.2308)

 Następny ciekawy, choć w nie najlepszym stanie obiekt. Pałac rodziny von Schwenitz w Lubieniu.

 Właściwie, to obecny kształt zawdzięczamy rodzinie von Schwenichen, która odkupiła go od poprzedników i modernizowała.
 Przy okazji tej modernizacji, która doszła do skutku w 1898 r. pałac zatracił swój renesansowy wygląd i charakterystyczne dla tego okresu cechy.

 Zacznijmy jednak od początków obiektu, które sięgają pierwszej połowy XVI w. kiedy to powstał dwór obronny otoczony fosą.

 Po raz pierwszy obiekt został przebudowany w 1607 r. kiedy to otrzymał cechy renesansowej budowli.

 Oprócz rodzin Schwenitz i Schwenichen, pałacem władała rodzina Rothkirch'ów, która zamieszkiwała go aż do zakończenia II W.Ś.

 Po zakończeniu wojny pałac przejęło państwo i zrobiono z niego dom mieszkalny dla kilku rodzin.

 Jak to bywało w tamtych czasach, "co było państwowe, to niczyje", więc stan pałacu  systematycznie się pogarszał.
 Obecnie jest on własnością prywatną i jak widać nie za wiele to zmieniło. Nadal popada w ruinę i nie ma widoków na szybką poprawę tego stanu rzeczy.